در مقابل، روایاتی با رویکرد آسانگیرانهتر دربارهی پوشش و نگاه وجود دارد. افرادی چون مسلم خلفی و امیرحسین ترکاشوند با ذکر این احادیث کوشیدهاند نگاه مسلط فعلی به حجاب که آن را حد اکثری و برای حفظ زن از نگاه لذتجوی نامحرم معرفی میکند، زیر سوال ببرند. مسلم خلفی حدیثی را نقل میکند که در آن علی بن سوید میگوید به امام موسی کاظم عرض کردم من به نگاه کردن زنی زیبا مبتلا شدهام و نظر به وی، مرا به تحسین وادار میکند. امام فرمود: اگر خداوند صداقت را در نیت تو بیابد، اشکالی ندارد. سند این روایت غیر قابل خدشه خوانده شده است.
گروهی معتقدند دوران امامان شیعه نیز همچنان وجود روسری ناشی از عرف و تشخص و اعتبارات اجتماعی بود نه مربوط به حجاب شرعی و در کوشش برای اثبات این ادعا ا به احادیثی در وسائل الشیعه از امامان شیعه، محمد باقر و جعفر صادق اشاره میکند که طبق آنها زنان در صورتی که روسریشان را پیدا نکنند میتوانند بیحجاب در برابر مرد نامحرم ظاهر شوند و همچنین میتوانند بیحجاب نماز بخوانند.
گروه دیگری از احادیث به میزان لازم برای پوشش زنان در هنگام نماز اشاره دارند. گرچه ستر صلاتی و ستر در برابر بیگانه دو مقوله جدا از هم میباشند، اما دلایل مورد استناد در هر حوزه بسیار شبیه و نزدیک به هم است. برخی فقها به تلازم بین این دو اعتقاد دارند. حتی گاهی در ستر صلاتی سخت گیری بیشتری شده است. بنا بر حدیثی از امام صادق، زن مسلمان آزاد اشکالی ندارد که بدون پوشش سر نماز بخواند. برخی فقها از جمله مقدس اردبیلی از این حدیث به عنوان موثقه تعبیر نمودهاند. این حدیث با تفاوتهای جزئی به شکلهای دیگر نیز از امام صادق نقل شده است.