آیت الله جوادی آملی (دامت برکاته):
اگر گستردن علم، زكاتِ لازمِ عالمان است، بايد ديد كه علم چگونه نشر مي يابد و گسترش پيدا مي كند. يقيناً علمِ يك دانشمند حوزوي يا دانشگاهي، تنها با تدريس و تأليف و تدوين، منتشر نمي شود؛ چه در اين صورت با وجود اين همه كتاب و مؤلفان آن ها ديگر از نيازمندان علم كه جاهلانِ جامعه اند، اثري نبود.
بنابراين گذشته از تدريس و تدوين، عنصر بسيار مهمّي به نام عمل بايد در كار باشد كه فقدان او مانع از انتشار علم است.
از اين رو بزرگان اخلاق مي گويند: اگر از هر دويست درهم، پنج درهم به عنوان زكات، پرداخته مي شود، از هر دويست حرفي كه انسان فرا مي گيرد و به علم خود مي افزايد نيز لااقل به پنج مورد بايد عمل كند. وگرنه صِرف تعليم و تدريس و يا تأليف و تدوين كه در قبالِ وجه تدريس يا حق تأليف صورت مي گيرد، كاري است آسان بلكه گاه تجارتي است پر سود كه هرگز به پرداخت زكات، نمي انجامد و نشر علم را در پي ندارد.