مرحوم ثقة الاسلام نورى در بیان اسماء شریفه امام عصر (علیه السلام)، با استناد به آیات و روایات و کتب آسمانى پیشین وتعبیرات راویان و تاریخ نگاران تعداد یکصد و هشتاد و دو اسم و لقب براى حضرت مهدى(علیه السلام)ذکر مىکند و مدّعى است که در این مقام، ازاستنباط هاى شخصى و استحسانهاى غیر قطعى خوددارى نموده است که در غیر اینصورت چندین برابر این اسماء و القاب، قابل استخراج از کتب مختلفه بود. که از آن جمله است:
محمّد، احمد، عبداللّه، محمود، مهدى، برهان، حجّت، حامد، خلف صالح، داعى، شرید صاحب، غائب، قائم، منتظر و… .
کنیه هاىآن حضرت عبارتند از: ابوالقاسم (هم کنیه پیامبر(صلى الله علیه وآلهوسلم))، ابوعبداللّه، اباصالح که مرحوم نورى ابو ابراهیم، ابوالحسن وابوتراب را نیز از کنیه هاى ایشان شمرده است.
در اینجا به ذکرپاره اى عناوین و صفات که در ضمن زیارتهاى مختلفه و ادعیه مربوط به حضرتمهدى (علیه السلام) مورد تصریح قرار گرفته است اشاره داریم، با این امیدکه دقّت و تأمّلى در آنها، ما را با شئونات مختلفه آن بزرگوار آشنا ساختهو مقاماتى را که غالباً از لسان معصومین(علیهم السلام) در ضمن این دعاها وزیارت ها براى امام دوازدهم(علیه السلام)بر شمرده شده براىمان روشنتر سازد.
قابل ذکر اینکه تمام این عناوین و اوصاف بطور خاص در مورد حضرت مهدى(علیه السلام)وارد گردیده، اگرچه بسیارى از آنها در مورد سایر امامان بزرگوار اسلام(علیهم السلام)نیز مى تواند مصداق داشته باشد.
دیگراینکه، آنچه ذکر مى شود نه به ادّعاى اسم یا لقب آن حضرت، بلکه به عنوان بهره ورى از تعابیر موجود در نصوص زیارت و دعاست، اعم از اینکه واژهاى مفردیا جمله اى توصیفى باشد.
بقیّة اللّه: باقیمانده خدا در زمین.