ثمرات دستيابي به حالت توبه

گناهان انسان هرچقدر هم که بزرگ و فراوان باشد، با توبة واقعي بخشيده مي‌شود. مغفرت و رحمت

 الهي و آمرزش همة گناهان، در قرآن کريم به روشني بيان شده و مورد تأکيد قرار گرفته است :

«قُلْ يا عِبادِيَ الَّذينَ أَسْرَفُوا عَلي‏ أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ

 إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَميعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحيمُ» 

بگو: اى بندگان من كه بر خويشتن زياده‏روى روا داشته‏ايد، از رحمت خدا نوميد مشويد.

 در حقيقت، خدا همة گناهان را مى‏آمرزد، كه او خود آمرزنده مهربان است.

سيري در سيرة اهل بيت«علیهم السلام» و نگرشي به‌شيوة برخورد آن بزرگواران با گناه‌کارانِ

 نادم و پشيمان، به روشني حاکي از بخشش و آمرزش گناهان انسان، پس از توبه است.

 روايات و حکايات فراواني شاهد اين ادّعا است:

به عنوان مثال، شخصي به نزد پيامبر اکرم«صل الله علیه و آله و سلم» آمد و گفت: 

زني فرزند خود را کشته است، آيا راهي براي توبة او وجود دارد؟ پيامبر فرمودند: قسم به کسي که

 جان محمّد در دست او است، خداوند توبة او را قبول مي‌کند و او را عفو مي‌فرمايد. سپس افزودند:

«إِنَّ بَابَ التَّوْبَةِ مَفْتُوحٌ مَا بَيْنَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ إِنَّ التَّائِبَ مِنَ الذَّنْبِ كَمَنْ لَا ذَنْبَ لَه»

باب توبه از بين مشرق تا مغرب گشاده است و کسي که از گناه توبه کند،

 مانند کسي است که گناهي ندارد.

امام صادق«علیه السلام» نيز در روايتي ‌فرمودند:

«إِذَا تَابَ الْعَبْدُ الْمُؤْمِنُ تَوْبَةً نَصُوحاً أَحَبَّهُ اللَّهُ فَسَتَرَ عَلَيْهِ فِي الدُّنيَا وَ الْآخِرَة»

زمانى كه بنده‏اى «توبه نصوح» كند، خداوند او را دوست داشته و عيبش را در دنيا و آخرت‏ مى‏پوشاند.

راوی می‌گوید: به آن حضرت عرض کردم چگونه خداوند عیوب بنده را مى‏پوشاند؟ فرمودند:

«يُنْسِي مَلَكَيْهِ مَا كَتَبَا عَلَيْهِ مِنَ الذُّنُوبِ وَ أَوْحَى إِلَى جَوَارِحِهِ اكْتُمِي عَلَيْهِ ذُنُوبَهُ وَ أَوْحَى إِلَى

 بِقَاعِ الْأَرْضِ اكْتُمِي عَلَيْهِ مَا كَانَ يَعْمَلُ عَلَيْكِ مِنَ الذُّنُوبِ فَيَلْقَي اللَّهَ حِينَ يَلْقَاهُ وَ لَيْسَ شَيْ‏ءٌ 

يَشْهَدُ عَلَيْهِ بِشَيْ‏ءٍ مِنَ الذُّنُوبِ» 

خداوند گناهانش را از ياد دو فرشته موكلش برده و به جوارحش وحى مى‏كند كه گناهان او را

 بپوشانند و به قطعات زمين وحى مى‏كند، گناهانى كه بر روى آنها انجام داده است پوشيده دارند، 

و لذا خداوند را در حالى در روز حساب ملاقات مى‏كند كه چيزى بر عليه او در باره گناهان شهادت ندهد.

بنابراین هرچه گناه بزرگ و فراوان باشد، با توبه بخشیده می‌شود. پيش از اين در توضيح اين‌که پذيرش

 توبه هم هيچ شرطي ندارد،‌ آورديم که قوم حضرت یونس«علیه السلام» با اينکه خداوند را نافرمانی

 کردند و یونس پیامبر«علیه السلام»  را اذیّت نمودند و موانع بسیاری برای رسالت وی فراهم آوردند،

 ولی همين که آثار عذاب الهی هویدا شد و آنان حقيقتاً توبه کردند، پذيرفته شد و موجب گرديد که

 خداوند رحمان و رحیم، آن قوم را ببخشد و عذاب خوارکنندة دنیا را از آنان بردارد و تا زمان اجل طبیعی

 به آنان مهلت و حیات مجدّد عطا فرماید.