در محضر کلام الهی

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم

فَأَمَّا مَنْ أُوتىِ‏َ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَيَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَءُواْ كِتَابِيَهْ(19) إِنىّ‏ِ ظَنَنتُ أَنىّ‏ِ مُلَاقٍ حِسَابِيَهْ(20) فَهُوَ فىِ عِيشَةٍ رَّاضِيَةٍ(21) فىِ جَنَّةٍ عَالِيَةٍ(22) قُطُوفُهَا دَانِيَةٌ(23) كلُُواْ وَ اشْرَبُواْ هَنِيَا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فىِ الْأَيَّامِ الخَْالِيَةِ(24) وَ أَمَّا مَنْ أُوتىِ‏َ كِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَيَقُولُ يَالَيْتَنىِ لَمْ أُوتَ كِتَابِيَهْ(25) وَ لَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِيَهْ(26) يَالَيْتهََا كاَنَتِ الْقَاضِيَةَ(27) مَا أَغْنىَ‏ عَنىّ‏ِ مَالِيَهْ(28) هَلَكَ عَنىّ‏ِ سُلْطَانِيَهْ(29) خُذُوهُ فَغُلُّوهُ(30) ثُمَّ الجَْحِيمَ صَلُّوهُ(31) ثُمَّ فىِ سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُكُوهُ(32) إِنَّهُ كاَنَ لَا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ(33) وَ لَا يحَُضُّ عَلىَ‏ طَعَامِ الْمِسْكِينِ(34) فَلَيْسَ لَهُ الْيَوْمَ هَاهُنَا حَمِيمٌ(35) وَ لَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِينٍ(36) لَّا يَأْكلُُهُ إِلَّا الخَْاطُِونَ(37)

اما كسى كه نامه عملش را به دست راستش داده باشند از خوشحالى فرياد مى ‏زند بياييد نامه ‏ام را بخوانيد كه به سعادتم حكم مى‏ كند (19) من در دنيا يقين داشتم كه روزى حسابم را مى ‏بينم (20) پس او در عيشى است كه از آن خشنود است (21) در بهشتى است داراى مرتبتى بلند (22) ميوه ‏هاى رسيده ‏اش نزديك (23) بخوريد و بنوشيد كه گوارايتان باد به خاطر آن اعمال نيكى كه در ايام گذشته كرده بوديد (24) و اما كسى كه نامه عملش را به دست چپش داده باشند مى ‏گويد اى كاش نامه ‏ام را به من نداده بودند (25) و حسابم را نمى ‏ديدم كه چيست (26) اى كاش همان مرگ اولى نابودم كرده بود (27) نه مالم امروز به دردم خورد (28) نه قدرتم بجاى ماند (29)  (پس خطاب مى‏ رسد) بگيريد او را و دست و پايش را ببنديد (30) و سپس در آتشش افكنيد (31) و آن گاه او را به زنجيرى كه طولش هفتاد ذراع است ببنديد (32) كه او در دنيا به خداى عظيم ايمان نمى‏ آورد (33) و بر اطعام مسكين تشويق نمى ‏كرد (34) در نتيجه امروز در اين جا هيچ دوستى حمايت كننده ندارد (35) و به جز چرك و خون دوزخيان هيچ طعامى ندارد (36) چرك و خونى كه خوراك خطاكاران است و بس (37)