مکه پر شور و شعف/ کعبه می گیرد شرف
قبله را قبله نما/ آمده میر نجف

میلاد مظهر علم و عزت و عدالت و سخاوت و شجاعت،
اسد الله الغالب، علی بن ابیطالب، مبارک باد.

ناگهان یک صبح زیبا آسمان گل کرده بود
خاک تا هفت آسمان، بغض تغزل کرده بود
حتم دارم در شب میلادت، ای غوغاترین!
حضرت حق نیز در کارش تأمل کرده بود
هر فرشته، تا بیایی، ای معمایی ترین!
بال های خویش را دست توسل کرده بود

«حاج علی بغدادی» از آن کسانی بوده که به زیارت امام عصر مشرف شده‌اند. این آدم از علما نبود. با سواد هم نبود. مردی بود که در بغداد کارخانه شعربافی (کارگاه پارچه‌بافی) داشت و همان جا مقیم بود. این قصه را مرحوم محدث نوری در نجم الثاقب نقل می‌کند و می‌گوید: اگر در کتاب من نبود غیر از همین جریان که صحتش برای ما روشن شده است؛ کافی بود که کتاب من به خاطر بودن این قصه در آن با شرافت باشد، او می‌گوید: ۸۰ تومان سهم امام در ذمه‌ من آمده بود.

حالا می‌دانیم تقریبا ۲۰۰ سال پیش، ۸۰ تومان ارزش زیادی داشت. برای ادای دینم از بغداد حرکت کردم و به نجف رفتم. آنجا علما و فقهای بزرگواری را که می‌شناختم مرحوم شیخ انصاری و دو نفر دیگر بودند که نفری ۲۰ تومان به آقایان دادم، ۲۰ تومان در ذمه‌ام ماند. خواستم به بغداد برگردم و به کاظمین بروم و آنجا خدمت مرحوم شیخ محمد حسن کاظمینی بدهم. او هم از فقهای بزرگ بود. به کاظمین رفتم و دینم را ادا کردم و ۲۰ تومان را به ایشان دادم و برگشتم. شب جمعه هم بود.

ایشان فرمودند: شب جمعه است در کاظمین بمان. گفتم: نه، چون کارخانه شعربافی دارم و من هر هفته، عصر پنجشنبه به کارگرها پول می‌دهم، باید برگردم. از کاظمین تا بغداد را پیاده می‌رفتم، چون فاصله‌ زیادی نیست. کمی راه را طی کرده بودم، دیدم مرد بزرگواری از پیش رو به سمت کاظمین می‌آید، وقتی به من رسید من او را نمی‌شناختم، دیدم با چهره‌ باز به من سلام کرد، بغل باز کرد و مرا در آغوش گرفت و بوسید. تعجب کردم که با اینکه او را نمی‌شناسم به این زودی با من گرم گرفت. من هم او را بوسیدم. بعد اسم مرا برد و گفت: حاج علی کجا می‌روی؟ گفتم: می‌خواهم به بغداد بروم. به من فرمود: نه امشب شب جمعه است، برگرد برای زیارت! تا گفت برگرد مثل اینکه اختیار از من سلب شد و همراهش برگشتم. همین طور که با هم می‌آمدیم و صحبت می‌کردیم، به من گفت: زیارت کن تا من شهادت دهم که تو از محبان جدم امیرالمؤمنین هستی. گفتم: شما مرا از کجا می‌شناسی که من از محبان جد شما هستم؟ سید بود، چون عمامه‌ سبز روشنی بر سرش بود. تبسمی کرد و گفت: کسی که حقش را به او می‌رسانند، رساننده‌ها را نمی‌شناسد؟

این جمله عجیب است. چون در زمان غیبت است و می‌گوید: آیا کسی که حقش را به او برسانند آن رساننده‌‌ها را نمی‌شناسد؟ کدام حق؟

1ـ مهدی موعود ـ علیه السّلام ـ در كتب مقدسه‌ هندیان
در كتاب‌های مذهبی مقدّسی كه در میان هندیان به عنوان كتاب‌های آسمانی شناخته شده و آورندگان این كتاب‌ها به عنوان پیامبر شناخته می‌شوند، تصریحات زیادی به وجود مقدّس مهدی موعود ـ علیه السّلام ـ و ظهور مبارك آن حضرت شده است كه قسمتی از آنها از نظر خوانندگان گرامی می‌گذرد.
الف) بشارت ظهور حضرت مهدی ـ علیه السّلام ـ در كتاب اوپانیشاد
در كتاب «اوپانیشاد» كه یكی از كتب معتبره و از منابع هندوها به شمار می‌رود، بشارت ظهور مهدی موعود ـ علیه السّلام ـ چنین آمده است؛
«این مظهر ویشنو (مظهر دهم) در انقضای كلّی یا عصر آهن، سوار بر اسب سفیدی، در حالی كه شمشیر برهنه‌ی درخشانی به صورت ستاره‌ی دنباله‌دار در دست دارد ظاهر می‌شود، و شریران را تماماً هلاك می‌سازد، و خلقت را از نو تجدید، و پاكی را رجعت خواهد داد... این مظهر دهم در انقضای عالم ظهور خواهد كرد.»[1] 

امام حسن عسکری(ع): شیعیان ما همواره در غم و اندوه خواهند بود تا آنگاه که فرزندم مهدی ظهور کند!

...................

من به آمار زمین مشکوکم! ...

اگر این ارض پر از آدم‏هاست ...

پس چرا یوسف زهرا تنهاست؟!

..................

این ماهی دلتنگ در این برکه دلگیر

جز دوری آن ماه ندیدست عذابی

*اللهم عجل لولیک الفرج*

.....................

آقای جمعه‏های غریبی ظهور کن

دهلیزهای شب‏زده را غرق نور کن

آقا چقدر فاصله، اندوه، انتظار؟

یا بازگرد ، یا دل ما را صبور کن

.......................

ساز گل‏های دلم آهنگ توست

حس نکردی یک نفر دلتنگ توست؟

........................

یک لحظه اگر پرده ز رویت بگشودی

زنگِ غمِ دل‏های حزین را بزدودی

................

ذکر تعجیل فرج رمز نجات بشر است

ما بر آنیم که این ذکر جهانی گردد

.................

رو به پایان می‏رود هشتاد و هشت

این دل سرگشته آسوده نگشت

بی‏قرارت عصر جمعه ، کو به کو

یابن زهرا یک أنا المهدی بگو

.......................

دعا اگر نکنم من...

دعا اگر نکنی تو...

کشد غمش به درازا...

............................

این همه مدعی و لاف‏زن اهل ظهور

پس چرا یار نیامد که کنارش باشیم؟

سال‏ها منتظر سیصد و اندی مرد

آنقدر مرد نبودیم که یارش باشیم؟

......................

شب‏های بی‏تو، پلک غزل بسته می‏شود

از لحظه‏های بی‏تو دلم خسته می‏شود

باور نمی‏کند، دل مغرور و ساکتم

هر لحظه بیشتر به تو وابسته می‏شود

.........................................

مست عشقم، مست شوقم، مست دوست

مست آن دلبر که عالم مست اوست

..................................

همه گویند به امید ظهورش صلوات

کاش این جمعه بگویند به تبریک حضورش صلوات

.....................

کشتی نساز ای نوح، طوفان نخواهد آمد

بر شوره‏زار دل‏ها باران نخواهد آمد

رفتی کلاس اول این جمله را عوض کن

آن مرد تا نیاید باران نخواهد آمد

.....................

کم کم دلم از این و از آن سیر می‏شود

با چشم مهربان تو تسخیر می‏شود

این خواب‏ها که همسفر هر شب من است

یک روز مو به مو همه تعبیر می‏شود

فرصت گذشت وقت زیادی نمانده است

تعجیل کن عزیز دلم دیر می‏شود

....................

حجته الاسلام و المسلمين حاج شيخ جواد خراساني بعضي از علائم آخرالزمان را بر اساس احاديث قسمت بندي کرده و فرموده:

1) از دين جز اسمش نماند.

2) خود را مسلمان مي نامند ولي دورترين مردم به اسلام هستند.

3) صبر کننده بر دين مثل کسي است که آتش در دست نگه دارد.(از بس که مسخره مي شود و مورد ظلم قرار مي گيرد و دائما توسط عوامل مختلف تحت تاثير قرار مي گيرد مانند ماهواره، سايت هاي آنچناني، خيابان ها و...)

4) دين را به خاطر دنيا مي فروشند و قيدش را مي زنند. 

5) مباني ديني پائين آمده و دنيا در نظرشان برتر مي شود.(به هرکي ميگي نماز بهت مي خنده به هرکي بگي جهنم مسخرت مي کنه و...).

6) اگر دنيايشان سالم باشد هرچه از دينشان تلف شود نمي ترسند.

7) دينشان، شکمشان، پولشان و قبله شان زنانشان باشند.

8) براي بدست آوردن پول تعظيم و پاچه خاري مي کنند وبه خاک مي افتند.

9) حيران و سرگردانند.(نمي دانند به دين شان برسند يا دنيايشان و يا هيچ کدام).

10) نمي شود که آنها را مسلمان ناميد(يعني فقط اسما مسلمانند).