امام امت قدس سره از 22 بهمن همچون 15 خرداد، 17 شهریور، 12 فروردین و... به عنوان «ایام الله» یاد كردند. و درباره چنین ایامی فرمودند: «بر ملت شریف ماست كه این ایام الله را - كه هدیههایی از عالم غیب ربوبی است - با جان و دل حفظ و با چنگ و دندان نگهداری كنند.» (1)
علامه طباطبایی در تفسیر گران قدر المیزان مینویسند: «با این كه تمام روزها و تمام چیزها از آن خدای متعال است، ولی اختصاص دادن روزهایی به نام «ایام الله» یا یوم الله به خاطر آن است كه فرمان و امر خدا در آن روزها چنان آشكار است كه برای فرمان جز خدا، هیچ گونه ظهوری باقی نمیماند، ایام الله زمانها و شرایطی است كه فرمان خدا و آیات و نشانههای وحدانیت و سلطه الهی آشكار شده، یا میشود؛ مثل روز مرگ كه قدرت و سلطه «آخرت» در آن روز آشكار میشود و اسباب دنیوی از تاثیر میافتد، یا روز «قیامت» كه هیچ كس برای دیگری مالك هیچ چیز نیست، و در آن روز فرمان از آن خداست. یا مثل ایامی كه خداوند در آنها قوم «نوح» ، «عاد» و «ثمود» را به هلاكت رسانده، كه در امثال این گونه روزها، قهر و غلبه الهی آشكار شده و معلوم میگردد كه تمامی عزت متعلق به خدا است.
ممكن است كه منظور از ایام الله ایامی باشد كه نعمتهای خدای متعال آشكار است؛ مثل روز خروج نوح و اصحابش از كشتی با سلام و سلامتی و بركتهای الهی یا روز نجات دادن ابراهیم از آتش یا غیر اینها... از حوادث و ایامی كه جز به خدا نمیتوان به دیگری نسبت داد، اینها روزهای خاص خدائی (ایام الله) است.» (2)
پس ایام الله روزهای بزرگ و تاریخی و سرنوشت سازی است كه در تاریخ یك ملت یا در سرنوشت یك نسل یا كلا در سرگذشت «انسان» پیش میآید.
گاهی به صورت نعمتی بزرگ و گاهی به صورت عذابی عظیم و دردناك كه حتی منجر به زوال یك ملت گشته و نام «عذاب استیصال» به خود میگیرد.
علامه طباطبایی رحمه الله در جای دیگر میفرماید: «ایام الله ایامی است كه هیچ حكومت و سلطهای نیست، مگر برای خدا، مثل روز مرگ، برزخ، روز قیامت و روز عذاب استیصال...» (3)
ایام الله در روایات
در روایات متعددی، به روز مرگ، قیامت و روز قیام حضرت مهدی - عجل الله تعالی فرجه - ایام الله اطلاق شده است.
از امام باقر علیه السلام چنین نقل شده است كه فرمود: «ایام الله، یوم یقوم القائم علیه السلام، و یوم الكرة، و یوم القیامة؛ (4) ایام الله روز قیام حضرت مهدی موعود علیه السلام، روز رجعت و روز قیامت است.»
در تفسیر علی بن ابراهیم نیز روایتی بدین مضمون نقل شده، ولی به جای كلمه «الكرة» «یوم الموت» آمده است. (5)
ابن ابی الحدید مینویسد: «ایام الله، هم ایام «انعام» است و هم ایام «انتقام» تا بدین وسیله «رغبت» و «ترس» ایجاد شود.» (6)
22 بهمن نیز یكی از روزهایی است كه خداوند متعال نعمت بزرگ پیروزی را به ملت به پاخاسته ایران اسلامی عطا فرمود و به فرموده امام امت از ایام الله گردید.
ملتی كه سالهای سال زیر چكمههای حكام جور و دژخیمان خودفروخته، آخرین نفسهای حیات خود را میكشید، خداوند متعال با برانگیختن رهبری فرزانه و بی نظیر روح تازهای در آنها دمید و با حركتی یك پارچه و پرخروش، با سلاح ایمان و رهبریت روح خدا در مقابل طاغوتیان تا دندان مسلح ایستادند و لطف بزرگ الهی و نعمت پیروزی را نصیب خود گردانیدند.
یادآوری ایام الله
«و لقد ارسلنا موسی بایاتنا ان اخرج قومك من الظلمات الی النور و ذكرهم بایام الله.» (7)
ما موسی را همراه با نشانهها و آیه هایمان فرستادیم (و دستور دادیم) قوم خودت را از ظلمتها به سوی «نور» بیرون آر، و آنان را به یاد ایام الله بینداز.»
یادآوری روزهای بزرگ (اعم از روزهای پیروزی یا روزهای سخت) نقش مؤثری در بیداری و هوشیاری ملتها دارد. بدین جهت امیرالمؤمنین علیه السلام در نامهای به «قثم بن العباس» كه كارگزار وی در مكه است چنین مینویسد: «برای مردم حج را بر پای دار، و آنان را به یاد «ایام الله» بینداز.» (8)
امام خمینی قدس سره میفرماید: «تذكر به «ایام الله» كه خداوند متعال به آن امر فرموده است، انسان ساز است. قضایائی كه در ایام الله رخ داده است، برای تاریخ و انسانها در طول تاریخ آموزنده و بیدار كننده است. حوادث بزرگ تاریخ كه قرآن مجید هم از بعضی از آنها یاد كرده است، سرمشقی پربركت برای ساختن جامعهها و اشخاص و جامعه عصر ما كه عصر انقلاب است و در كشور ایران كه كشور انقلاب و شاهد بسیاری از حوادث بزرگ كه باید آنها را ایام الله محسوب كنیم و به ذكر آنها و تذكر آن ایام بپردازیم كه برای ملت قهرمان و مجاهدان سلحشور، درس انقلاب است.» (9)
در این آیه شریفه خداوند متعال، بعد از این كه حضرت موسی علیه السلام را مامور میسازد تا ایام الله را یادآوری كند، یك نمونه از ایام الله؛ یعنی، روز نجات بنی اسرائیل از چنگال فرعونیان را یادآوری میفرماید: «اذ انجاكم من آل فرعون» با این كه در تاریخ بنی اسرائیل، روزهای بزرگی كه خداوند در پرتو هدایت حضرت موسی علیه السلام به آنها نعمتهای بزرگ عطا فرمود، فراوان بود، ولی ذكر «روز نجات» در این آیه، حاكی از اهمیت فوق العاده استقلال و آزادی از چنگال فرعونیان میباشد. (10)
روز 22 بهمن 57 نیز روز نجات ملت ایران از چنگال طاغوتیان زمان، روز آشكار شدن نعمت بزرگ الهی؛ یعنی، استقلال و آزادی بود.
این مسلم است كه هر ملتی تا از وابستگیها نجات پیدا نكند و از چنگال اسارت و استثمار آزاد نشود، نمیتواند نبوغ و استعداد خود را آشكار سازد و در راه «الله» كه راه مبارزه با هر گونه شرك و ظلم و بیدادگری است، گام نهد.
یادآوری 22 بهمن
یادآوری یوم الله 22 بهمن؛ یعنی، یادآوری رشادتها و فداكاریها و شهادت طلبیهای ملتی منسجم و خداجوی و پیرو ولایت و رهبری كه با ایثار خون خود ثابت كرد كه «خون بر شمشیر و حق بر باطل پیروز است.»
یادآوری 22 بهمن؛ یعنی، یادآوری تجلی حكومت الله در روی زمین، روزی كه برندهترین سلاح معنوی؛ یعنی، ایمان، پیروزی آفرید.
روزی كه كلمه توحید در وحدت كلمه به دست آمد و در نتیجه اعتصام به «حبل الله» رژیم ستمشاهی دوهزار و پانصد ساله طاغوتیان به زباله دانی تاریخ سپرده شد و ثابت كرد آوای «الله اكبر» از رگبار «مسلسل» قویتر و نیرومندتر است.
22 بهمن به ما آموخت كه در مبارزه با دشمنان اسلام، فقط باید بر خدا تكیه داشت گرچه دست از سلاح تهی باشد. و وابستگی به شرق و غرب هرچند به سلاحهای مدرن مجهز باشند، در برابر نیروی هماهنگ مردمی كه با سلاح ایمان مبارزه میكنند، بی اثر است.
تداوم 22 بهمن
تداوم پیروزیها، حاصل تداوم رمزهای پیروزی است. زیرا هرگز خداوند متعال نعمتی را كه به قومی عطا فرمود، از آنها باز پس نمیگیرد، مگر آنها خود از نگهداری آن دست بر دارند.
«... ان الله لا یغیر ما بقوم حتی یغیروا ما بانفسهم...» ؛ (11)
«خداوند سرنوشت هیچ قوم (و ملتی) را تغییر نمیدهد، مگر آن كه آنان آنچه را در خودشان است، تغییر دهند.»
«ان الله لم یك مغیرا نعمة انعمها علی قوم حتی یغیروا ما بانفسهم...» ؛ (12)
«خداوند هیچ نعمتی را كه به گروهی داده، تغییر نمیدهد، جز آن كه آنها خودشان را تغییر دهند.»
پیروزی شكوهمند 22 بهمن 57، حاصل عوامل بسیاری است كه مهمترین آنها عبارتند از:
1- ایمان به خداوند متعال
2- رهبری روحانی متقی و فقیه آگاه؛ امام خمینی رحمه الله
3- اتحاد و همبستگی همه، اقشار ملت.
4- استقامت و پایداری در راه خدا، تحمل مشكلات و... بر هیچ كس پوشیده نیست كه جمع شدن این عوامل در ملتی موجب نزول تاییدات غیبی الهی گردیده و پیروزی آنها بر دشمنان حتمی میشود.
خداوند متعال میفرماید: «ان الذین قالوا ربنا الله ثم استقاموا تتنزل علیهم الملائكة الا تخافوا و لا تحزنوا و ابشروا بالجنة التی كنتم توعدون.» ؛ (13)
«به یقین كسانی كه گفتند: پروردگار ما خداوند یگانه است، سپس استقامت كردند، فرشتگان بر آنان نازل میشوند كه! نترسید و غمگین مباشید و بشارت باد بر شما به آن بهشتی كه به شما وعده داده شده است.»
امام امت در وصیت نامه سیاسی الهی خود چنین نوشتند: «این انقلاب بزرگ كه دست جهان خواران و ستمگران را از ایران بزرگ كوتاه كرد، با تاییدات غیبی الهی پیروز گردید... بی تردید رمز بقای انقلاب اسلامی همان رمز پیروزی است و رمز پیروزی را ملت میداند و نسلهای آینده در تاریخ خواهند خواند كه دو ركن اصلی آن انگیزه الهی و مقصد عالی حكومت اسلامی و اجتماع ملت در سراسر كشور با وحدت كلمه برای همان انگیزه (14)» میباشد.
مقام معظم رهبری، حضرت آیة الله العظمی خامنهای، دامت بركاته در این باره چنین فرمودند: «اولا، روز 22 بهمن سال 1357 یك روز بریده از قبل نبود، آنچه در آن روز اتفاق افتاد محصولی بود از تلاش همه جانبهای كه در طول سالهای متمادی قبل از آن انجام گرفته بود و این تلاش از سوی همه قشرهای این كشور بود.
ثانیا، آن چیزی كه قشرهای كشور ما را به هم مربوط میكرد برای این مبارزه، ایمان اسلامی بود و لذا مبارزه در طول سالهای پیش از 22 بهمن 57 در مسجدها و حسینیهها و مجالس سخنرانی و در حوزه علمیه قم و بعضی دیگر از حوزهها جلوه مخصوصی داشت، اینها در حقیقت كانونهای اصلی مبارزه بود.
ثالثا، این مبارزه حول یك محور رهبری مشخص و قاطعی جریان داشت كه در طول دوران تاریخ ما از بعد از اسلام تا این روزگار، ملت ما چنین رهبری به خود ندیده بود.
رابعا، مردم بر اثر آن ایمان و آن رهبری بر اثر آنچه شنیده بودند و معتقد شده بودند در صحنه مبارزه از همه امكاناتشان برای پیروزی بر دشمن استفاده كردند... كسانی كه در مبارزه بودند، حاضر بودند برای خود سختی و ناراحتی را قبول كنند و نیروی خود را صرف مبارزه كنند». (15)
تا زمانی كه ملت ایران همچون 22 بهمن 57، از خودخواهیها و خودمحوریها فاصله گرفته، دست در دست هم با همدلی و اتحاد در سایه ایمان و توكل به خداوند متعال به رهبری مقام معظم رهبری كه برترین و بهترین شاگرد بنیانگذار جمهوری اسلامی و مجری فرامین الهی امام امت میباشد، در راه به ثمر رساندن مقصد الهی انقلاب قدم بردارند و در این راه استقامت نموده، در مقابل دشمنان اسلام و ایران تا پای جان بایستند، و فریب نیرنگهای رنگارنگ آنها را نخورده، مجذوب فرهنگ مبتذل آنها نگردند، نعمت پیروزی انقلاب اسلامی پابرجا و مستدام خواهد بود و تمام توطئهها و نقشههای شوم آنها بر ضد جمهوری اسلامی و ملت شریف ایران، نقش برآب میشود و حاصلی جز رنج و زبونی خودشان در پی نخواهد داشت و هر روز عزت و سرفرازی و بالندگی ایران اسلامی بیشتر آشكار خواهد شد.
اتحاد و همبستگی
همان گونه كه بیان شد پیروزی انقلاب شكوهمند اسلامی ایران عوامل زیادی داشت، سخن گفتن پیرامون همه آنها مجالی دیگر میطلبد. ما در این جا فقط به یكی از مهمترین آنها اشاره میكنیم. و آن اتحاد و همبستگی همه اقشار ملت برای انجام مقصد الهی و مقدس انقلاب؛ یعنی، از بین بردن طاغوت و تشكیل حكومت اسلامی برای تحقق حق و عدالت در جامعه بود.
هیچ كس تردید ندارد كه اتحاد و همدلی معجزه میآفریند و بزرگترین موانع راه ترقی و پیشرفت را از سر راه بر میدارد. و قویترین دشمنان را نابود میسازد.
مورچگان را چو بود اتحاد شیر ژیان را بدرانند پوست
خداوند متعال میفرماید: «و اعتصموا بحبل الله جمیعا و لا تفرقوا»؛ (16) «به ریسمان الهی چنگ بزنید و هرگز از یكدیگر جدا نشوید و تفرقه نداشته باشید.»
«و لا تنازعوا فتفشلوا و تذهب ریحكم» ؛ (17) «اختلاف و كشمكش نكنید كه سست میشوید و دولتتان از بین میرود.»
امیرالمؤمنین علیه السلام میفرماید: «و الزموا السواد الاعظم فان ید الله مع الجماعة و ایاكم و الفرقة! فان الشاذ من الناس للشیطان كما ان الشاذ من الغنم للذئب...؛ (18) همگام با توده عظیم مردم (كه پیرو سلطان عادل) هستند، باشید، زیرا دست (عنایت و كمك) خداوند با جماعت است و از جدائی و مخالفت بر حذر باشید. زیرا جدا شدن از جماعت (حق) طعمه شیطان شدن است چنانكه گوسفندی كه از گله جدا شود، خوراك گرگ خواهد شد.»
و این اتحاد وقتی ثمربخش است كه با همدلی همراه باشد.
امیرالمؤمنین علیه السلام میفرماید: «انه لا غناء فی كثرة عددكم مع قلة اجتماع قلوبكم...؛ (19) در زیادی تعداد شما بی نیازی نیست [و این زیادی تعداد ثمربخش نخواهد بود] در صورتی كه اجتماع دلهای شما اندك باشد.»
بدین جهت امام امت قدس سره و رهبر معظم انقلاب همواره مردم را به وحدت كلمه دعوت كرده اند و آنها را از تفرقه و جدایی برحذر داشتند.
اما سنت و روش فرعونها و طاغوتها در طول تاریخ این است كه مردم را به دستههای مختلف تقسیم میكنند و بین آنها اختلاف میاندازند و آنها را به استضعاف میكشانند تا قدرت قیام و ایستادن در مقابل آنها را نداشته باشند و آنها بتوانند سلطه ظالمانه خود را بر مردم حفظ كنند.
خداوند متعال میفرماید: «ان فرعون علا فی الارض و جعل اهلها شیعا یستضعف طائفة منهم...» ؛ (20) «فرعون در زمین برتری جویی كرد و اهل آن را به گروههای مختلفی تقسیم نمود، گروهی را به ضعف و ناتوانی میكشاند...»
فرعون برای استحكام بخشیدن به سلطهاش چند اقدام كرد، كه مهمترین آن، این بود كه مردم مصر را دو دسته كرد: به دسته اول؛ یعنی، قبطیان كه بومیان و درباریان فرعون بودند، تمام وسایل رفاهی و كاخها و ثروتها را میداد.
ولی دسته دوم كه «سبطیان» یعنی، مهاجران بنی اسرائیل بودند و آنها را به صورت بردگان و كنیزان خود درآورده بودند، فقر و محرومیت سراسر وجودشان را فرا گرفته بود و سختترین كارها بر دوش اینها بود.
باید توجه داشت كه این سنت وحشتناك، مخصوص فرعون در زمان حضرت موسی علیه السلام نبود، بلكه همه طاغوتیان از این روش و تز «تفرقه بینداز و حكومت كن» سالیان درازی بر تودههای مردم حكومت كرده اند.
از امام زین العابدین علیه السلام چنین نقل شده است كه فرمود:
«و الذی بعث محمدا بالحق بشیرا و نذیرا، ان الابرار منا اهل البیت و شیعتهم بمنزلة موسی و شیعته، و ان عدونا و اشیاعهم بمنزلة فرعون و اشیاعه؛ (21)
سوگند به آن كسی كه حضرت محمد صلی الله علیه و آله را به حق بشیر و نذیر مبعوث گردانید، ابرار و خوبان از ما اهل بیت و شیعیانشان به منزله موسی و شیعه او میباشند و دشمنان ما و پیروان آنها به منزله فرعون و پیروان او میباشند.»
پس باید بیدار بود تا دوباره دشمنان سیلی خورده اسلام با استفاده از این روش بین مردم ایران اختلاف ایجاد نكنند و راه نفوذ و سلطه آنها باز نشود.
- پاورقــــــــــــــــــــی
1) پیام امام خمینی رحمه الله به مناسبت سالگرد 15 خرداد سال 1360.
2) تفسیر المیزان، ج 12، ص 18.
3) همان، ج 18، ص 164، ذیل آیه 14 از سوره جاثیه.
4) تفسیر نور الثقلین، ج 2، ص 526.
5) همان، : «قال: ایام الله ثلاثة: یوم القائم - صلوات الله علیه - و یوم الموت، و یوم القیامة؛ «ایام الله» سه روز است، روز ظهور حضرت قائم عجل الله تعالی فرجه و روز مرگ و روز قیامت»
6) شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج 18، ص 31.
7) ابراهیم/ 5.
8) شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج 18، ص 30.
9) صحیفه نور، ج 17، ص 11، از پیام امام رحمه الله در تاریخ (61/6/17) .
10) ر. ك، تفسیر نمونه، ج 10، صص 276 و 277.
11) رعد/ 11.
12) انفال/ 52.
13) فصلت/ 30.
14) وصیت نامه سیاسی الهی امام خمینی، صص 8- 7.
15) ر. ك: در مكتب جمعه، جلد ششم، صص 77 و 78.
16) آل عمران/ 103.
17) انفال/ 46.
18) نهج البلاغه، خطبه 127.
19) همان، خطبه 119.
20) قصص/ 4.
21) مجمع البیان، ج 7، ص 239.